เมื่อมองลงไป ผู้เข้าชมจะเห็นหุ่นทองเหลืองทรงกลวงสมมาตรซึ่ง มีน้ำหนัก  ประมาณ 240 ปอนด์ และมีรูปร่างเหมือนหยดน้ำตา ขณะที่มันเคลื่อนที่ไปมา—ถูกกระตุ้นด้วยแรงผลักแม่เหล็กไฟฟ้าเพื่อให้มันแกว่งอย่างต่อเนื่องแม้จะมีแรงต้านอากาศและแรงสั่นสะเทือนในสายเคเบิล มันก็จะกระแทกหมุดที่มีความสูงหนึ่งนิ้วหรือสูงกว่านั้นที่จุดคงที่ตามเส้นรอบวงของวงกลมเล็ก ๆ ล้มลง เมื่อเวลาผ่านไป ผู้ชมจะเห็นทิศทางการแกว่งของลูกตุ้มเปลี่ยนไป หมายความว่าโลกกำลังหมุนอยู่ข้างใต้ ลูกตุ้มสมิธโซเนียน เช่นเดียวกับลูกตุ้มทั้งหมด เคลื่อนที่ตามกฎไซน์ของฟูโกต์ ซึ่งทำนายว่าเส้นทางของลูกตุ้มจะบิดเบี้ยวเท่าใดในแต่ละวันตามละติจูดของมัน หากไม่มีแรงภายนอกใดๆ ลูกตุ้มจะแกว่งไปมาในระนาบเดียวตลอดไปจะไม่มีการเลื่อนเชิงมุมอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่ โลก กำลังหมุน เรื่องราวจึงไม่ง่ายอย่างนั้น เนื่องจากจุดทั้งหมดบนพื้นผิวโลกหมุนเป็นหน่วย ดังนั้นจุดที่อยู่บนส่วนที่กว้างกว่าของโลกใกล้เส้นศูนย์สูตรจะต้องครอบคลุมเมตรมากขึ้นในแต่ละวินาที กล่าวคือ เดินเร็วขึ้น เพื่อ ตาม จุดต่างๆ ที่ติดตาม วงกลมเล็กลงในแต่ละวันที่ละติจูดเหนือและใต้สุด แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้สึก แต่คนที่ยืนอยู่ในเมืองกีโต ประเทศเอกวาดอร์ กำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วที่สูงกว่าคนในเมืองเรคยาวิก ประเทศไอซ์แลนด์ เนื่องจากการแกว่งของลูกตุ้มแต่ละครั้งจะนำมันจากจุดที่ไกลจากเส้นศูนย์สูตรไปยังจุดที่ใกล้เส้นศูนย์สูตรมากขึ้น และในทางกลับกัน และความเร็วที่จุดเหล่านี้ต่างกัน เส้นทางของลูกตุ้มจะบิดเบี้ยวเล็กน้อยในการแกว่งแต่ละครั้ง และค่อยๆ บิดออกห่างจาก แนวเดิมของมัน ขอบเขตของเอฟเฟกต์นี้ขึ้นอยู่กับตำแหน่งที่ลูกตุ้มกำลังแกว่งซึ่งการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในละติจูดมีนัยยะสำคัญ—เส้นทางที่ลูกตุ้มติดตามจะเปลี่ยนผ่าน 360 องศาเต็มในเวลาเพียง 24 ***โมง ธอมป์สันอธิบาย ที่เส้นศูนย์สูตรในขณะเดียวกัน การเคลื่อนไหวของลูกตุ้มจะไม่บิดเบี้ยวเลย