อย่างไรก็ตาม Dalecki ชี้ให้เห็นว่าเรายังห่างไกลจากการทำความเข้าใจผลที่ตามมาของภารกิจอวกาศทั้งหมด เนื่องจากข้อจำกัดของการวิจัยในปัจจุบัน เป็นการยากที่จะสร้างข้อสรุปที่ชัดเจน เขากล่าว นี่เป็นเพียงก้าวแรกเล็กๆ แน่นอนว่ายังมีผลกระทบจากอวกาศอีกมากมายให้สำรวจ แม้แต่บางสิ่งที่เรียบง่ายอย่างการจดจำใบหน้าก็ขึ้นอยู่กับความรู้สึกขึ้นและลงของเรา และอาจได้รับอิทธิพลจากสภาวะไร้น้ำหนัก และนั่นยังไม่รวมถึงผลกระทบที่ นักบินอวกาศ อาจเกิดขึ้นกับอารมณ์ของเรา มีหลักฐานว่าระบบทรงตัว (vestibular system) ซึ่งตอบสนองต่อการเคลื่อนไหวและแรงโน้มถ่วง มีความเชื่อมโยงกับส่วนต่าง ๆ ของสมองที่ควบคุมอารมณ์ของเรา สิ่งที่เรายังไม่รู้คือสิ่งนี้อาจส่งผลต่อความเป็นอยู่ที่ดีของนักบินอวกาศได้อย่างไร นอกจากนี้ยังมีหลักฐานบางอย่างที่แสดงว่าการเดินทางในอวกาศเปลี่ยนปริมาณเลือดที่ไหลเวียนไปยังสมอง ซึ่งอาจทำให้สมองเสื่อมลงได้โดยทั่วไป คนรุ่นอนาคต ในที่สุดเราอาจต้องพิจารณาว่าแรงโน้มถ่วงต่ำส่งผลต่อเด็กที่เกิดในอวกาศอย่างไร ความสามารถเชิงพื้นที่และการเข้ารหัสประสาทของพวกเขาจะแตกต่างจากของเราโดยพื้นฐานหรือไม่ หรือพวกเขาจะยังคงแสดงหลักฐานของมรดกทางวิวัฒนาการบนบกเช่นเดียวกัสำหรับแฮร์ริส ความเข้าใจที่มากขึ้นเกี่ยวกับสมองของเราในอวกาศมีความสำคัญสูงสุด เป็นที่ชัดเจนว่าการรับรู้ในสภาวะแรงโน้มถ่วงต่ำจำเป็นต้องได้รับการตรวจสอบในแง่มุมอื่นๆ อีกมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเราวางแผนเที่ยวบินระยะยาวไปยังดาวอังคาร ซึ่งผู้คนจะต้องอยู่ในสภาวะแรงโน้มถ่วงต่ำเป็นเวลาหลายเดือน แฮร์ริสกล่าว มันคงจะอันตรายหากเริ่มทำสิ่งนั้นโดยปราศจากฐานข้อมูลของสิ่งที่ค้นพบมากกว่านี้ บนักบินอวกาศในปัจจุบันหรือไม่? Charles Oman เขียนที่สถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ในปี 2550 บางทีวันหนึ่งในอนาคตนักวิจัยนักบินอวกาศจะค้นพบคำตอบ