ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา  317  ผู้ใดปราศจากเหตุอันสมควร พรากเด็กอายุยังไม่เกิน 15 ปี ไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล  ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สามปีถึงสิบห้าปี และปรับตั้งแต่ 6000 - 30000 บาท

    วรรคท้าย  ถ้าความผิดตามมาตรานี้ได้กระทำเพื่อหากำไร หรือเพื่อการอนาจาร ผู้กระทำต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่ 5 ปี ถึง 20 ปี และปรับตั้งแต่ 10000-40000 บาท

ฎีกาที่ 949/2536  ผู้เยาว์อายุ 14 ปีเศษ ไปที่บ้านจำเลยเอง มารดาจำเลยทราบว่าได้เสียกับจำเลยแล้ว จึงยอมให้อยู่บ้านกับจำเลยฉันสามีภิยา เป็นเรื่องที่ผู้เยาว์ต้องการเป็นภริยาจำเลยและสมัครใจไปจากบิดามารดา จำเลยไม่ได้พรากผู้เยว์ไปจากบิดามารดา จึงไม่เป็นความผิดฐานพรากผู้เยาว์ไปเพื่อการอนาจาร

ฎีกาที่ 5079/2537 การพาหญิงอายุ 14 ปีเศษไปเพื่อประสงค์จะเลี้ยงดูเป็นภรยาโดยหญิงก็สมัครใจไม่เป็นการพรากไปโดยปราศจากเหตุอันสมควรตามมาตรา 317 วรรคหนึ่ง   แม้ต่อมฝ่ายจำเลยมีเหตุขัดข้องไม่สามารถจัดหาสินสอดมาสู่ขอได้ก็ไม่เป็นความผิดตามมาตรานี้

            กรณีข้อเท็จจริงตามที่คุณได้ให้มา   ผมได้ยกข้อกฎหมาย และฎีกาที่เกียวข้องมาให้ดูเป็นตัวอย่าง ส่วนข้อเท็จจริงโดยละเอียดรบกวนให้โทรสอบถามกับทนายโดยตรง เพราะมีประเด็นที่ต้องสอบข้อเท็จจริงเพิ่มเติมครับ