นอกเหนือจากการชนแล้วหนีระหว่างวัตถุขนาดใหญ่ วัตถุต้นกำเนิดของอุกกาบาตทั้งหมดจะถูกชนด้วยความเร็วสูงตลอดเวลาที่ดาวเคราะห์รวมตัวกัน นั่นคือ ในช่วงประมาณ 100 Myr ดวงแรก ดาวเคราะห์ใกล้เคียงจะมีวงโคจรที่ตื่นเต้นจากปฏิสัมพันธ์ระหว่างแรงโน้มถ่วงกับดาวเคราะห์ดวงอื่นและดาวเคราะห์ที่กำลังเติบโต (โดยเฉพาะดาวพฤหัสบดี) สิ่งนี้จะนำไปสู่การชนกันบ่อยครั้งและมีพลังระหว่างดาวเคราะห์ดั้งเดิมที่ก่อตัวในเนบิวลาสุริยะ เช่นเดียวกับเศษซากจากการชนเหล่านี้ นำไปสู่รัศมี 100 กม อุกกาบาต . ของดาวเคราะห์น้อย ช่วงเวลาที่มีความเร็วสูง การชนกันบ่อยครั้งนี้จะตรงกับเวลาที่วัตถุแม่อุกกาบาตที่เป็นเหล็กกำลังเย็นลง ด้วยเหตุนี้ จึงจำเป็นต้องเข้าใจผลของการชนกันเหล่านี้ต่อวิวัฒนาการทางความร้อนโดยรวมของร่างกายแม่และตัวอย่างเหล็กที่จะได้มาจากแกนของพวกมัน ที่นี่ เราตรวจสอบปัญหานี้ในเชิงปริมาณโดยใช้การผสมผสานระหว่างการจำลองผลกระทบและแบบจำลองวิวัฒนาการทางความร้อน เราจะอธิบายวิธีการของเราในหัวข้อถัดไป ในผลลัพธ์เราจะนำเสนอตัวอย่างต่างๆ ของวิธีการที่ร่างกายแม่จะตอบสนองต่อแรงกระแทกในช่วงเวลาต่างๆ ในประวัติศาสตร์ และผลกระทบต่ออัตราการเย็นตัวของเหล็กในนั้น เราสรุปโดยการอภิปรายความหมายของงานของเราในการตีความอัตราการเย็นตัวที่บันทึกโดยอุกกาบาตเหล็กและประวัติผลกระทบที่เป็นไปได้ที่ร่างกายแม่ของพวกมันประสบ