ในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 มาตรฐานการครองชีพของญี่ปุ่นได้เพิ่มขึ้นจนถึงจุดที่เทียบได้กับในประเทศที่พัฒนาแล้วอื่นๆ นอกจากนี้ ในปี พ.ศ. 2528 ญี่ปุ่นตกลงกับประเทศคู่ค้าเพื่อให้เงินเยนแข็งค่าขึ้นเมื่อเทียบกับดอลลาร์สหรัฐ ซึ่งส่งผลให้ค่าเงินเยนแข็งค่าขึ้นเป็นสองเท่าภายในเวลาสองปี เศรษฐกิจ การกระทำนี้และความพยายามอื่น ๆ ในการยับยั้งการส่งออกกระตุ้นให้บริษัทญี่ปุ่นเริ่มย้ายฐานการผลิตไปต่างประเทศ ในขณะเดียวกัน "ฟองสบู่" การเก็งกำไรก็พุ่งขึ้นในราคาหุ้นและอสังหาริมทรัพย์ และการระเบิดเมื่อต้นทศวรรษ 1990 ทำให้เกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำอย่างรุนแรง ค่าเฉลี่ยของ Nikkei 225 (ดัชนีราคาหุ้นหลักของตลาดหลักทรัพย์โตเกียว) ซึ่งทำสถิติสูงสุดตลอดกาลในปี 1989 ลดลงเหลือเพียงครึ่งหนึ่งภายในเวลาหนึ่งปี และราคาที่อยู่อาศัยในเขตเมืองก็ลดลงเช่นกัน