โรคตับอักเสบบีเป็นโรคที่มีความรุนแรงและยาวนานกว่าโรคตับอักเสบเอมาก อาจเกิดขึ้นแบบเฉียบพลัน หรือประมาณร้อยละ 5 ถึง 10 ของกรณี โรคอาจกลายเป็นเรื้อรังและทำให้ตับถูกทำลายอย่างถาวร อาการมักปรากฏตั้งแต่ 40 วันถึง 6 เดือนหลังจากได้รับเชื้อไวรัสตับอักเสบบี (HBV) บุคคลที่มีความเสี่ยงสูงสุดในการติดเชื้อไวรัสตับอักเสบบี ได้แก่ ผู้ใช้ยาทางหลอดเลือดดำ คู่นอนของบุคคลที่มีโรค เจ้าหน้าที่สาธารณสุขที่ไม่ได้รับการฉีดวัคซีนอย่างเพียงพอ และผู้รับการปลูกถ่ายอวัยวะหรือการถ่ายเลือด ไวรัสตับอักเสบ มีวัคซีนป้องกันไวรัสตับอักเสบบีที่ปลอดภัยและมีประสิทธิภาพและให้การป้องกันเป็นเวลาอย่างน้อยห้าปี การสร้างภูมิคุ้มกันแบบพาสซีฟด้วยภูมิคุ้มกันไวรัสตับอักเสบบีสามารถให้การป้องกันได้เช่นกัน ผู้ป่วยประมาณ 1 ใน 10 ที่ติดเชื้อไวรัสตับอักเสบบีจะกลายเป็นพาหะของไวรัสและอาจส่งต่อไปยังผู้อื่นได้ ผู้ที่เป็นพาหะนำเชื้อไวรัสยังมีโอกาสเป็นมะเร็งตับมากกว่าผู้ที่ไม่มีไวรัสตับอักเสบบีในเลือดถึง 100 เท่า