ตาม ป.พ.พ. มาตรา 491 ที่บัญญัติว่า อันว่าขายฝากนั้น คือสัญญาซื้อขายซึ่งกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินตกไปยังผู้ซื้อ โดยมีข้อตกลงกันว่าผูขายอาจไถ่ทรัพย์นั้นคืนได้

             การขายฝากนั้นมีความแตกต่างจากการจำนอง ในเรื่องกรรมสิทธิ์ครับ การขายฝากกรรมสิทธิ์ในทรัพย์จะตกเป็นของผู้ซื้อนับแต่มีการขายฝาก ส่วนการจดทะเบียนจำนองนั้นกรรมสิทธิ์ ยังไม่โอนไปยังผู้ซื้อ จนกว่าจะมีการบอกกล่าวบังคับจำนอง และฟ้องบังคับจำนองหรือ บังคับจำนองหลุด ต่อศาลตามกฎหมาย 

              สำหรับกรณีของคุณ เมื่อระบุระยะเวลาการไถ่ถอนไว้ 1 ปี คุณกลับไม่ได้ใช้สิทธิ์ไถ่ถอน ทั้งไม่ได้ตกลงกับผู้ซื้อเพื่อขอขยายระยะเวลาการไถ่ถอน หรือกรณีมีเหตุขัดข้องที่มิอาจชำระหนี้ให้กับผู้ซื้อได้ประการอื่น คุณก็มิได้นำเงินไปวาง ณ สำนักงานวางทรัพย์   คุณก็หมดสิทธิไถ่ถอนอสังหาริมทรัพย์ที่ได้จดทะเบียนขายฝากจากผู้ซื้อแล้วครับครับ เว้นแต่เขาจะยินยอม เห็นใจคุณจึงให้คุณไถ่ถอนที่ดินของคุณคืนไปได้

             อนึ่ง มูลค่าที่ดินราคาสูงขนาดนี้ผู้ซื้อคงไม่ปล่อยโอกาสดังกล่าวหลุดมือไปแน่คับ

ขอบคุณครับ คุณ ธีรภัทร์  ขอรบกวนสอบถามอีกข้อนะครับเนืองจากผมกลุ้มใจมากครับได้ปรึกษากับเพื่อนๆดู มีบางคนบอกว่าอาจพอมีทางรอดอยู่บ้างเนื่องจากเป็นที่มรดก และ บิดามารดา ไม่ได้รับรู้เรื่องนี้ อาจเรียกคืนในกรณีบุตรไม่ได้เลี้ยงดู ไม่ทราบว่าจริงหรือเปล่าครับเพราะเพื่อนๆก็ไม่ใช่นักกฎหมาย / ขอบคุณครับ

ครับ

คำว่ามรดกหมายความว่า ทรัพย์สินของบุคคลที่ถึงแก่ความตายแล้วทรัพย์สินนั้นย่อมตกทอดแก่ทายาท 

ถ้าข้อเท็จจริงเป็นเช่นที่คณสมศักดิ์ได้แจ้งไว้ ดังกล่าวข้างต้น   ต้องเรียนถามข้อเท็จจริงเพิ่มครับว่า  ที่ดินที่ว่าเป็นที่มรดก  คุณได้มาอย่างไร  บิดามารดา ยังคงมีชีวิตอยู่หรือไม่ ถ้ายังคงมีชีวิตอยู่  แล้วยกให้คุณ ก็ไม่ใช้ทรัพย์มรดกแล้วครับ

แต่อาจเป็นการให้โดยเสน่หาได้  ซึ่งในกรณีที่เพื่อนของคุณแนะนำมานั้น เป็นการณีของการให้โดยเสน่หา ซึ่งอาจมีการเรียกคืนได้ในกรณีผู้รับประพฤติเนรคุณ ครับ

ทั้งนี้ต้องดูว่าการให้นั้นสมบูรณ์หรือไม่ด้วยครับ เพราะการให้อสังหาริมทรัพย์มีข้อกำหนดทางกฎหมายไว้ว่าอย่างใดสมบูรณ และอย่างใดไม่สมบูรณ์