โดยปกติทรัพย์ใดอันติดอยู่กับที่ดินมีลักษณะเป็นการถาวร อาจเป็นการติดอยู่กับที่ดินโดยธรรมชาติ  หรือมีบุคคลนำไปติด เช่นบ้านเรือน ต้องดูเจตนาของบุคคลในตอนจะโอนทรัพย์ กล่าวคือ ทรัพย์ใดที่แม้โดยสภาพจะเป็นทรัพยอันติดอยู่กับที่ดินมีลักษณะเป็นการถาวรซึ่งเป็นอสังหาริมทรัพย์ ถ้าคู่กรณีเจตนาจะให้มรัพย์นั้นโอนไปในลักษณะที่พ้นจากสภาพเป็นทรัพย์อันติดอยู่กับที่น ทรัพย์นั้นก็ไม่ใช่อสังหาริมทรัพย์อีกต่อไป เช่น เรือน ซึ่งโดยสภาพเป็นอสังหาริมทรัพย์ แต่ถ้าเจ้าของเรือนขายโดยให้ผู้ซื้อรื้อถอนไป เพื่อให้รื้อถอนไ เรือนนั้นกลายสภาพพ้นจากการติดที่ดินแล้ว  จึงเป็นอสังหาริมทรัพย์ การขายเรือนเพื่อให้รื้อถอนออกไปจึงไม่ต้องทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ ตาม มาตรา 456 วรรคแรก (ดูมาตรา 456 ประกอบด้วยนะคะ)

         ประเด็นที่ 2 การซื้อขายทรัพย์ที่มีราคากว่า 20000 บาทขึ้นไป

         มาตรา 456 สาม ให้ใช้ถึงการซื้อขายทรัพย์ โดยให้นำมาตรา 456 วรรคมาใช้บังคับ

         ดังนั้น มาตรา 456 วรรค 2 ที่ว่า การชำระหนี้บางส่วน ความหมายของการชำระหนี้บางส่วน หมายความรวมถึง การส่งมอบทรัพย์ให้กับผู้ซื้อ ไปแล้ว เมื่อมีการส่งมอบทรัพย์ให้กับผู้ซื้อไปแล้ว ก็ถือว่าได้มีการชำระหนี้แล้ว ตาม มาตรา 456 

ตัวอย่างคำพิพากษา ที่  1730/2520   แม้การซื้อขายหยกราคา 120,000  บาท ไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือ  แต่โจทก์มอบหยกให้จำเลยรับไปแล้ว ถือได้ว่ามีการชำระหนี้ตามมาตรา 456 แล้ว จึงไม่จำต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือ โจทก์ย่อมมีสิทธิฟ้องเรียกราคาหยกจากจำเลยได้  

 ขอบคุณค่ะ ช่วยให้เข้าใจมากขึ้น จากที่มึนๆๆๆอยู่นาน ^/|^