กรณีดังกล่าว เคยมีคำพิพากษาฏีกาเคยตัดสินไว้ คือ ฏีกาที่ 3015/2530 ตัดสินว่า จำเลยที่ 2 เป็นพนักงานสอบสวนยึดรถยนต์ของโจทก์มาเก็บรักษาไว้เป็นของกลาง ย่อมมีหน้าที่เก้บรักษารถยนต์ดังกล่าวพร้อมอุปกรณ์ไว้ในที่ปลอดภัย  ทั้งต้องระมัดระวังตามสมควรมิให้รถยนต์ดังกล่าวและอุปกรณ์ต้องสูญหายหรือเสียหาย  การที่จำเลยที่ 2 นำรถยนต์ดังกล่าวไปจอดไว้ริมถนนนอกเขตสถานีตำรวจและไม่จัดให้มีผู้ดูแลรักษา  แม้จะมีระเบียบกรมตำรวจระบุให้ผู้บังคับกองหรือหัวหน้าสถานีตำรวจเป็นผู้เก้บรักษาของกลาง  ก้เป็นระเบียบภายในกรมตำรวจทั้งไม่มีข้อความระบุให้บุคคลดังกล่าวรับผิดชอบเรื่องนี้แต่เพียงผู้เดียว ดังนั้น  เมื่ออุปกรณ์รถยนต์ดังกล่าวหายไปจึงเป็นเพราะความประมาทเลินเล่อของจำเลยที่  2 จำเลยที่ 2 ต้องรับผิดต่อโจทก์ 

               จำเลยที่ 2 เป็นข้าราชการตำรวจในสังกัดของจำเลยที่ 1 ( กรมตำรวจ ) ย่อมมีฐานะเป็นผู้แทนของจำเลยที่ 1 ซึ่งเป็นนิติบุคคลตามประมวลกฏหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 76 เมื่อจำเลยที่ 2 กระทำตามหน้าที่และทำให้เกิดความเสียหายแก่โจทก์ จำเลยที่ 1 จึงต้อวร่วมรับผิดกับจำเลยที่ 2 รับผิดต่อโจทก์ ( เจ้าของรถ ฯ)