- ผู้ถามปัญหานี้คงมีความรู้กฎหมายอยู่บ้าง    

ผมขอตอบข้อที่ 1  ดังนี้ หากนำกฎหมายอาญามาตรา 59 วรรคสอง และ ป.อาญามาตรา 358 มาปรับวินิจฉัยกรณีตามอุธาหรณ์   ผมจะวินิจฉัยว่า  ในขณะที่ฟันต้นกล้วยนั้น มีการกระทำแน่นอน และในขณะกระทำผู้กระทำย่อมเล็งเห็นผลได้หรือไม่ว่า ต้นกล้วย จะต้องตกมาใส่รั้วบ้านและทำให้ได้รับความเสียหาย หากเล็งเห็นผลได้ ก็เข้าเจตนาทำให้เสียทรัพย์  เพราะความผิดฐานทำให้เสียทรัพย์โดยประมาทไม่มี   แต่หากเขาไม่ได้เล็งเห็นผลว่าต้นกล้วยที่ฟันคงไม่ทำให้รั้วบ้านเสียหายก็คงต้องนำคดีแพ่งเรื่องละเมิดตาม ป.พ.พ.มาตรา 420  มาเพื่อเรียกร้องค่าเสียหายในทางแพ่งต่อไปครับ

สำหรับคำตอบข้อ 2  ผมคิดว่าเป็นเจตนาเล็งเห็นผลเช่นกัน  เจ้าของสวนป่าสักต้องรับผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ ตามป.อาญามาตรา 358 ประกอบมาตรา 59 วรรคสอง