แผนสุขภาพช่องปากแห่งชาติระบุกลุ่มประชากรที่มีลำดับความสำคัญสี่กลุ่มที่มีสุขภาพช่องปากแย่กว่าประชากรทั่วไป และยังมีอุปสรรคในการเข้าถึงการดูแลสุขภาพช่องปาก ฟันผุ  ทั้งในภาคเอกชนหรือภาครัฐ รัฐบาลของรัฐและเขตปกครองตนเองเป็นผู้ให้บริการด้านทันตกรรมสาธารณะส่วนใหญ่ในปัจจุบัน และการเข้าถึงส่วนใหญ่มีเป้าหมายไปที่ผู้มีรายได้น้อยหรือผู้ถือบัตรสัมปทาน ข้อกำหนดคุณสมบัติอาจแตกต่างกันระหว่างรัฐและเขตแดน (AIHW 2018)กลุ่มประชากรลำดับความสำคัญสี่กลุ่มที่ระบุในแผนคือผู้ด้อยโอกาสทางสังคมหรือมีรายได้น้อย:บุคคลกลุ่มนี้เคยถูกระบุว่าเป็นผู้มีรายได้น้อยและ/หรือได้รับความช่วยเหลือด้านรายได้จากรัฐบาลบางรูปแบบ แต่ปัจจุบันได้ขยายรวมถึงผู้ที่ประสบปัญหาในรูปแบบอื่นๆ เช่น ผู้ลี้ภัย คนไร้บ้าน บางคนมาจากภูมิหลังที่หลากหลายทางวัฒนธรรมและภาษา และผู้คนในสถาบันหรือทัณฑสถาน (COAG 2015) สุขภาพช่องปากที่แย่ลงเป็นผลมาจากการดูแลฟันไม่บ่อยนัก อุปสรรคต่างๆ ได้แก่ ค่าใช้จ่าย ความเหมาะสมของการให้บริการ และความรู้ด้านสุขภาพในระดับที่ต่ำกว่า รวมถึงสุขภาพช่องปาก (COAG 2015)