การทำงานของผิวหนังในฐานะเกราะป้องกันนั้นส่วนหนึ่งมาจากเนื้อลาเมลลาร์ ซึ่งคิดว่าเป็นไลโซโซมดัดแปลงที่มีเอนไซม์ไฮโดรไลติก พวกมันหลอมรวมเข้ากับพลาสมาเมมเบรนของเคอราติโนไซต์ที่โตเต็มที่ และพวกมันมีความสามารถในการทำให้เป็นกรดผ่านปั๊มโปรตอน และ กรดไฮยาลูรอน เปลี่ยนไขมันโพลาร์บางส่วนให้กลายเป็นไขมันที่เป็นกลาง การแพร่กระจายของวัสดุที่เป็นน้ำผ่านผิวหนังชั้นนอกถูกปิดกั้นโดยไขมันเหล่านี้ที่สังเคราะห์โดยเซลล์เคราติโนไซต์ในชั้นสตราตัมแกรนูโลซัม ผลกระทบขอบเขตนี้สอดคล้องกับระดับของการย้อมสี HA บริเวณที่อุดมด้วย HA ที่รองลงมาจากชั้นนี้อาจได้รับน้ำจากชั้นหนังแท้ที่อุดมด้วยความชื้น และน้ำที่อยู่ภายในนั้นไม่สามารถทะลุผ่านชั้นสตราตัมแกรนูโลซัมที่อุดมด้วยไขมันได้ ความชุ่มชื้นของผิวขึ้นอยู่กับน้ำที่จับกับ HA ในชั้นหนังแท้และในบริเวณที่สำคัญของชั้นหนังกำพร้า ในขณะที่การรักษาความชุ่มชื้นนั้นขึ้นอยู่กับชั้นสตราตัมแกรนูโลซัมเป็นหลัก การสูญเสีย stratum granulosum อย่างมากในผู้ป่วยที่มีแผลไหม้อาจทำให้เกิดปัญหาทางคลินิกร้ายแรงเนื่องจากภาวะขาดน้ำ16