ป.พ.พ. 433  ถ้าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะสัตว์ ท่านว่า เจ้าของสัตว์หรือบุคคลผู้รับเลี้ยงรับรักษาไว้แทนเจ้าของจำต้องใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่ฝ่ายที่ต้องเสียหายเพื่อความเสียหายอย่างใดๆ อันเกิดแต่สัตว์นั้น เว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าตนได้ใช้ความระมัดระวังอันสมควรแก่การเลี้ยงการรักษาตามชนิดและวัสัย่ของสัตว์ หรือตามพฤติการณ์อย่างอื่น หรือพิสูจน์ได้ว่าความเสียหายนั้นยอ่มจะต้องเกิดมีขึ้นทั้งที่ได้ใช้ความระมัดระวังถึงเพียงนั้น

             เจ้าของสุนัขต้องรับผิดในเรื่องละเมิดตามบทกฎหมายข้างต้น  หากไม่รับผิดชอบญาติคุณก็ต้องใช้สิทธิทางศาลฟ้องดำเนินคดีเพื่อให้เจ้าของสัตว์ ( สุนัข )ชดใช้ค่าสินไหมทดแทน ฯ ต่อไป   แต่ทั้งนี้ต้องสอบข้อเท็จจริงอื่นๆประกอบว่าญาติของคุณไม่ได้ไปแหย่หรือยั่วสุนัข ในขณะที่มันอยู่ของมันดีดีนะครับ  ....

เหตุการณ์เพิ่มเติมผู้เสียหายไปดื่มเหล้าบ้านนายจันทร์ และนายสมคิดซึ่งเป็นผู้ดูแลเฝ้าสวนของนายเจริญซึ่งเป็นเจ้าของสุนัขได้เดินทางมาร่วมดื่มเหล้าด้วยซึ่งสุนัขที่เลี้ยงไว้เดินตามมาและได้กัดผู้เสียหาย อยากทราบว่าจะเข้าความผิดลหุโทษมาตรา 377 หรือไม่ครับ ผู้เสียหาย ถูกกัดบริเวณลำคอเย็บ 40 เข็ม  นอนโรงพยาบาล 2 คืน

ตามป.อาญามาตรา 377 ผู้ใดควบคุมสัตว์ดุหรือสัตว์ร้าย ปล่อยปละละเลยให้สัตว์นั้นเทียวไปโดยลำพัง ในประการที่อาจทำอันตรายแก่บุคคลหรือทรัพย์  .... 

                 ตามมาตรานี้ สัตว์ร้าย หมายความว่า โดยธรรมชาติของสัตว์นั้นเอง เป็นสัตว์ที่มีนิสัยทั้งดุ และร้ายกาจเป็นปกติอยู่ในตัว และเป็นสัตว์ที่เป็นภยันตรายอันน่าสะพรึงกลัวต่อบุคคลผู้ได้พบเห็น เช่น เสือ จระเข้ หรืองูพิษ เป็นต้น ส่วนคำว่า  สัตว์ดุ หมายความว่า โดยธรรมชาติของสัตว์นเองไม่ใช่สัตว์ร้าย แต่อาจเป็นสัตว์ ซึ่งเจ้าของจะต้องมีการควบคุมดูแลเป็นพิเศษผิดปกติธรรมดา โดยล่ามโซ่หรือขังกรงไว้ เช่นสุนัข เป็นต้น (  ฎีกาที่ 151/2505 )

                  สุนัขไม่ใช่สัตว์ร้ายโดยธรรมชาติ แต่บางตัวอาจเป็นสัตว์ดุ ทั้งนี้ต้องดูพฤติการณ์เป็นเรื่องๆไป สุนัขของจำเลยเคยกัดเป็นของผู้เสียหายมาก่อนแล้วหลายครั้ง และครั้งที่เกิดเหตุนี้ สุนัขของจำเลยไปกัดเป็ดของผู้เสียหายตาย และบาดเจ็บหลายสิบตัว ถือได้ว่าเป็นสัตว์ดุ ตามความหมายของ ป.อาญา มาตรา 1377  ( ฎีกาที่ 162/2523 )

                   ( อ้างอิง ป.อาญา ฉบับอ้างอิง  พิมพ์ครั้งที่ 23 แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2552  รองศาสตราจารย์ดร.ทวีเกียรติ มีนะกนิษฐ  หน้า 628 )

                 หากข้อเท็จจริงที่จะใช้ในทางนำสืบฟังได้ว่า สุนัขของนายสมคิดเป็นสัตว์ดุหรือสัตว์ร้าย และนายสมคิดปล่อยปละละเลย    ตามความหมายแห่งมาตรานี้แล้ว  นายสมคิดก็อาจมีความผิด แต่หากไม่เป็นสัตว์ดุ ก็ไม่ครบองค์ประกอบความผิด ( ต้องดูเป็นพฤติการณ์แห่งกรณีไป )ก็จะเอาผิดในฐานข้อหานี้ไม่ได้   ฉนั้นหากเป็นเรื่องจริงก็คงต้องสอบเพิ่มว่า สุนัขมีนิสัยอย่างไร พันธุ์ไหน ชิสุ บางแก้ว ชิวาวา หรือร็อคไวเรอร์  อเซเชี่ยน ฯ กันแน่ จะได้เอามาตีความต่อไปได้ถูก

เพิ่มเติมความเห็นของความเห็นที่ 3

      ที่ปรับข้อเท็จจริงว่าสุนัขเป็นของนายสมคิด   แต่ผู้แสดงความคิดเห็นที่ 2  ตั้งอุธาหรณ์ในกรณีนี้เพื่อให้นายเจริญเป็นเจ้าของสุนัข 

      ประเด็นที่ต้องวินิจฉัยมีอยู่ว่า  นายเจริญต้องรับผิดในกรณีนี้หรือไม่   คำตอบก็คงนำความเห็นตามความเห็นที่ 3 ได้ตอบไว้แล้ว เพียงแต่นายสมคิดไม่ต้องรับผิด...